میان ثانیه ها گم میشوم، هرچه به روز ماندن مادر بین دیوار و درب نزدیک میشوم.

میسوزیم و ……

آقا به چشمهای خون بارتان، دستهای ما را بگیر در میان آتش جهل و ظلم….

میترسم، میترسم که سوز درد مادر را زمانه، جهل و ظلم بستانت از دلم و مرا به آن سوی درب برد….

میترسم که در فراغ یوسفت مادر، زجه زنم و راه را گم کنم وقت واقعه…

نه…….

به فریاد من می رسد در حادثه، چادر میم مثل مادرم…….