سرمایه گرانبها...
روزها می گذرد…
این روزها زمان کم می آورم…
بسیار می دوم، کم می خوابم، زیاد می بینم؛ اما … چقدر زمان کم دارم…
وقت بزرگترین توفیقی است كه نصیب بشر می شود، و او میتواند در پرتو آن به اهداف عالیه برسد…
وقت گذشته را نتوانی خرید باز مفروش خیره كاین گهر پاك بی بهاست
به سراغ زنده کننده های دل می روم… قرآن را تورقی و بعد به مفسران حقیقی این کلام الله می روم و در محضر آیات نورانی حق و امامان معصوم علیهم سلام زانو می زنم…
می رسم به«والعصر؛ سوگند به وقت»(سوره عصر، آیه 1) به قدری، وقت احترام دارد، که گویی در اوج ارزشها و مادر فضایل است، تا آنجا كه خداوند به آن سوگند یادمی نماید …
و باز می خود را در میان بهار قلبها می بینم …
قرآن آنچه را كه موجب اتلاف وقت می شود به عنوان لغو، باطل، افراط و به طور كلّی بیهوده گرایی و پوچی، سرزنش می کند، زیرا عالیترین سرمایه زندگی نابودی، و آفت زیست سالم می گردد، خداوند می فرماید: «و الّذین هم عن اللّغو معرضون؛ مؤمنان از كارهای بیهوده رویگردان هستند.»( سوره مؤمنون، آیه 3) «و خسر هنا لك المبطلون؛ در قیامت اهل باطل و اتلافگران وقت زیان خواهند دید.»(همان، آیه 78) و در مورد دیگر میفرماید: «ان تقول نفسٌ یا حسرتی علی ما فرّطت فی جنب اللّه؛ باید ترسید از آن روزی(قیامت) كه انسان بیهوده گرا بگوید افسوس بر من از افراط كاری و كوتاهیهایی كه در راه اطاعت خدا نمودم.»(سوره زمر، آیه 56)
به سخن امام سجّاد(علیهالسلام) در فرازی از دعای خود به خداوند می رسم: «وَ عَمِّرنِی ماكانَ عُمرِی بِذلَةً فِی طاعَتِكَ، فَاِذا كانَ عُمرِی مَرتَعاً لِلشَّیطانِ فاقبِضنِی اِلَیكَ؛ عمر طولانی تا هنگامی كه عمرم در راه اطاعت تو صرف شود به من عطا كن، و هرگاه عمرم چراگاه شیطان گردد، جانم را قبل از پیشی گرفتن عذابت بگیر.»(صحیفه سجادیه، دعای بیستم، بند 6.)
و در فراز دیگر عرض میكند: «وَ نبّهِنی لِذِكرِكَ فِی اَوقات الغَفلَةِ، وَ استَعمِلنِی بِطاعَتِكَ فِی اَیامِ المُهلَةِ؛ خدایا مرا در وقتهای غفلت و بیخبری، برای یاد خودت هوشیار و بیدار كن، و در روزگار فرصت و فراغت، به عبادت و بندگی بگمار.»(همان، بند 29.)
در واقع انسان با ایمان ساعتهای زندگیش را به سه بخش تقسیم میكند،
1ـ بخشی را به مناجات با خدا و برقراری ارتباط با آفریدگار جهان میپردازد.
2ـ و بخشی را در طریق تأمین هزینه زندگی و سامان دادن به معاش(مانند غذا، لباس، مسكن و مركب) به كار میگیرد
3ـ و بخش دیگر را برای استراحت و بهرهگیری از لذّتهای حلال و آرامش بخش روح و روان برمیگزیند،
و برای خردمند صحیح نیست كه حركتش جز در یكی از این سه مورد باشد، یعنی تأمین معاش، و عبادت و آباد نمودن آخرت یا بهرهگیری از لذّت و آسایش غیر حرام…
آری! زندگی فردی و اجتماعی، هیچ كس بدون وقت شناسی و ایجاد نظم و برنامه به سامان نمی رسد، نظم در تقسیم صحیح وقت، نظم در برنامه ریزی، نظم در مدیریت و اجرا، ما با یك نگاه به جهان هستی می فهمیم كه همه چیز بر اساس نظم دقیق است، بنابراین بیهوده گرایی، درست گام نهادن بر خلاف نظم است، همان گونه كه گردش ماه وسیله ای برای نظام زمان بندی شده است، ما نیز باید همسو با این نظام، با برنامه ریزی صحیح حركت كنیم، و زندگی معنوی و مادی خود را با آن هماهنگ سازیم، و این هماهنگی همان استفاده مطلوب از وقت ها، فرصت ها و لحظه ها است…
و من الله توفیق
#احمدیان_علی_آبادی